์NC คุณอา
ขาเล็กยืนอยู่หลังประตู ยืนมองคนบนเตียงที่กำลังอ่านหนังสือบางอย่างโดยที่ไม่สนใจเขา ไม่แม้แต่จะละสายตามามอง
ไม่รอนานหลังจากล็อคประตู ก็ก้าวเข้าไปใกล้เตียงใหญ่อย่างคุ้นเคย ใบหน้าน่ารักมุดเข้าใต้แขนและหนังสือที่เจ้าตัวกำลังอ่าน
"รอนานมั้ยครับ"
"เราบังหนังสืออาอยู่นะ" ชางกยุนเอนหัวไปตามสายตาของอาจูฮอนที่กำลังเบนไปมาเพื่อหาทางอ่านหนังสือ
"กยุนคิดถึงอามากๆเลย รอให้คุณอามาล้างหน้าก็ไม่มาล้างให้" ประโยคหลังปรับเปลี่ยนเป็นน้ำเสียงน้อยใจอย่างเห็นได้ชัด
"อาเป็นพ่อเพื่อนเรานะรู้ตัวมั้ย" เป็นอีกครั้งที่จูฮอนพูดประโยคนี้ แต่ใครสนล่ะ ก็อาชอบมาใจดี ชอบยิ้มให้ แถมยังชอบมาทำให้เขาใจเต้นแรงด้วย
"ถ้าไม่ใช่พ่อของเซอุน แต่เป็นคนทั่วไป คุณอาก็คือแด๊ดดี้ของกยุนนั่นแหละ"
คนฟังส่ายหน้าให้กับคนที่กำลังนอนบนตัวเขา
"ถ้ากยุนเป็นลูกของอา อาจะตีให้ก้นลายเลย"
"ไม่ได้เป็นลูกอาก็ตีได้นะ" ร่างเล็กเปลี่ยนจากนอนมาเป็นนั่ง ก้นนิ่มนั่งทับลงส่วนกลางที่มันตอบสนองดุนดันใส่คนตัวเล็กแทบจะทันที "ตีเยอะๆเลย ตีจนกว่าอาจะพอใจเลยครับ"
"ซนจริงๆเลยนะ อาไม่มีสมาธิอ่านหนังสือแล้ว" ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่หารู้ไม่ว่าหนังสือที่ว่า จูฮอนปล่อยมันตกลงข้างเตียงไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"คุณอาอยากอ่านหนังสือจริงๆหรอครับ.." พูดไปก็กดน้ำหนัก หนักเบา "แต่เหมือนตรงนี้จะไม่อยากอ่านหนังสือนะครับ"
ชางกยุนช้อนตาขึ้นมองคนที่มองมาอยู่ก่อนแล้วอย่างชั่งใจ มือเล็กไต่ลงจากหน้าท้องมาถึงขอบกางเกงนอน ค่อยๆไล่มือนิ่มลงไปบนส่วนแข็งขืน บีบนวดเบาๆจนกางเกงเรียบไปกับเนื้อ เห็นเป็นรูปร่างสมความเป็นชาย
"อาจะทำเราเจ็บได้นะ" จูฮอนพูด เมื่อรู้สึกได้ว่าคืนนี้เจ้าตัวเล็กไม่รอดจากเขาแน่ๆ
"อาก็ทายาให้กยุนด้วยสิ" น้ำเสียงอ่อนตอบไปพลางนวดส่วนนั้นราวกับว่าปั้นดินน้ำมัน และรอดูว่ามันจะยาวได้กว่านี้อีกมั้ย
"มาให้อาดูหน่อยว่าครั้งก่อนหายรึยัง" คำพูดวาบหวิวส่งผมให้ใบหน้าของเจ้าตัวเล็กขึ้นสีเอาดื้อๆ แต่ก็ไม่วายหันหลังให้พร้อมกับชันแขนและขาไว้กับเตียงตั้งฉากกับพื้นโลก
"หายรึยังครับ" ชางกยุนหันหน้ามาถามเมื่อเห็นว่าคุณอารั้งกางเกงเขาลงไปอยู่ที่เข่าและเงียบไป
"หายแล้ว อื้อ.." ความรู้สึกอุ่นวาบของส่วนนั้นที่ถูกครอบโดยปากเล็ก ทำเอาคนตัวโตกว่าเกร็งไปทั้งร่าง
"คุณอาอ่านหนังสือตอนนี้ได้นะครับ" ชางกยุนพูดขึ้นเมื่อย้ายตัวเองมาอยู่ระหว่างขาของอีกคนได้แล้ว ปากก็เม้มส่วนกลางจากบนไปล่างอย่างหยอกเย้า
"ถ้าอาอ่านแล้วเราจะไม่กวนอาใช่มั้ย" เจ้าตัวเล็กส่ายหน้าพรืด ยื่นมือไปหยิบสิ่งที่มีแค่เขาและเจ้าของห้องว่ามีสิ่งนี้อยู่ตรงไหน
"แต่กยุนจะกวนอาแค่นิดเดียว ขอมือหน่อยสิครับ"
เจลเหลวๆถูกบีบใส่มือคุณอา จูฮอนมองมัน พามันไปในจุดที่ควรอย่างรู้งาน ค่อยๆลูบไล้ช่องทางสีชมพูไปมา ส่งนิ้วหยาบกระด้างตามวัยของคนทำงานเข้าไปทักทายส่วนนุ่มหยุ่นด้านใน ชางกยุนตัวโยนเมื่อมันถูกเพิ่มเข้ามาเป็นสองนิ้ว แต่ก็ไม่ขัดขืนอะไร แถมยังเลื่อนตัวลงต่ำจนหลังมือของจูฮอนติดผ้าปูเตียง เป็นฝ่ายขยับเองอย่างเอาแต่ใจ
จูฮอนหัวเราะเสียงต่ำในลำคอเมื่อเด็กตรงหน้าเขามันร้ายกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก เอวบางตรงหน้าเขา ตุ่มไตสีชมพูที่รอให้เขาเข้าไปชิม ส่วนอ่อนไหวน้อยๆที่เขาชอบสัมผัสมันตอนที่มีเวลาเพียงนิด
เสียงน้ำเหนอะหนะยังคงดังเป็นจังหวะที่สม่ำเสมอ จูฮอนเหลือบมองส่วนแกนกายเล็กของคนตรงหน้า
"อ๊ะ..คุณอา"
"เราจะเล่นคนเดียวรึไง ไม่สงสารอาหรอ"
ชางกยุนหน้าซับสีเมื่อเขาโดนคุณอาลูบไล้ส่วนนั้นด้วยมืออีกข้างที่ยังว่าง
"อื้อ.. ห้องคุณอา อึก..เก็บเสียงมั้ยฮะ" ชางกยุนถามเสียงติดแห้ง ขณะที่ช่องทางหลังยังคงกระหน่ำใส่นิ้วเรียวยาวไม่หยุด และส่วนหน้าก็โดนรูดขึ้นลงอยู่
"หืม..?" จูฮอนแกล้งถามอีกรอบ ทั้งๆที่นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขากับเด็กคนนี้ทำกัน แต่ไม่มีสักครั้งที่เด็กคนนี้จะถามอะไรแบบนี้
"ก็.. ห้องคุณอาเก็บเสียงมั้ย เซอุนจะ.. จะได้ยินมั้ยครับ"
หึ เด็กน้อยจริงๆ
ทั้งแสบทั้งซนขนาดนี้ก็ยังกลัวโดนเพื่อนจับได้
งั้นเค้าก็ควรจะให้บทลงโทษกับเด็กแสบคนนี้ดีมั้ย ?
"ไม่เก็บ"
"..."
"ปกติเสียงของหล่นเซอุนก็จะได้ยินด้วยซ้ำ"
กึก!
ชางกยุนหยุดการกระทำแทบจะทันที เขากลัวแม้กระทั่งเสียงคุยของเราตอนนี้จะดังออกห้อง
จูฮอนอยากจะระเบิดหัวเราะตอนที่ชางกยุนเปลี่ยนจากคุยธรรมดามาเป็นกระซิบ
"คุณอาล้อกยุนเล่นใช่มั้ยฮะ"
"เปล่านะ"
"คุณอา.. กยุนจะลงไปข้างนอกแล้ว"
ชางกยุนถอนตัวออก ขยับตัวไปปลายเตียง สวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ขยับตัวยุกยิกน่ารักจนไม่อยากจะเชื่อว่าก่อนหน้านี้ชางกยุนจะทำอะไรแบบนั้นเป็น
"แต่เราก็ทำกันเบาๆได้นี่" จูฮอนคว้าลากเอาร่างบางมาอยู่บนอกทันทีเมื่อชางกยุนลุก
"คุณอา กยุนกลัวเซอุนเสียใจ.."
ใบหน้าง่ำงออย่างน่าเอ็นดู
"แต่เรามาปลุกอาแล้วจะทิ้งไปแบบนี้หรอ" คราวนี้จูฮอนลองเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นน้อยใจ
"..."
"อาไม่สำคัญอะไรอยู่แล้วนี่ ก็แค่คนแก่ที่รอให้เพื่อนลูกมาแกล้งเล่น"
"ไม่ใช่นะ!"
"งั้นจะลงไปอยู่หรอครับ"
"... อา"
"ครับ"
"ทำเบาๆนะ.."
สิ้นคำพูดร่างหนาก็พลิกเอาร่างบางลงกับเตียง โน้มหน้าลงไปจูบกับริมฝีปากสีช่ำ
ชางกยุนตอบโต้เขาเพียงเล็ก เพราะอาจจะกำลังกังวลกับเรื่องก่อนหน้านี้ แต่ไม่นานเขาก็เรียกอารมณ์ของคนตังเล็กกลับคืนมาได้
"อื้อ.. คุณอา กยุน.. หายใจไม่ทัน"
"อา.. อาจู"
"ตรงนั้นไม่ได้นะครับ ฮื่อ"
จูฮอนปล่อยคนตัวเล็กครางไม่เป็นภาษา ยอมรับตรงๆว่าเขาเมากับร่างเล็กนี้มาก ร่างกายของชางกยุนนุ่มมือเขาไปทุกส่วน อาการที่ตอบสนองเขาทั้งๆที่ปากยังห้าม ทำเขามีความสุขจนแทบปะทุ รู้ตัวอีกทีก็กำลังส่งส่วนกลางเข้าไปช่องทางนุ่มแล้ว
"ฮือคุณอา.. อย่าแกล้งกยุน"
จูฮอนดันกายเข้าไปและออกจนเกือบจะหลุด แล้วก็ดันเขาไปใหม่เพียงครึ่ง ส่วนหยักครูดกับผนังร้อนไปมา
เขากำลังแกล้งกยุนเพราะไม่ใส่เข้าไปจนหมดสักที
ชางกยุนรู้ดี
รู้ดีว่าร่างกายของคุณอาตรงหน้าเป็นยังไง
และเขากำลังอึดอัดเพราะ
"ใส่เข้ามาให้หมดสักทีคุณอา.."
"หึ"
ถึงจะตลกที่ใบหน้าของคนตัวเล็กติดจะงอแงไม่รู้ตัว อยากจะแกล้งต่อแค่ไหน แต่เขาก็รู้ตัวเองว่าตอนนีี้ก็รอไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
"อ๊ะ..อื้อ!!!"
แกนหนากระแทกเข้าจนมิด โดนจุดกระสันที่ชางกยุนจะระทวยเอาง่ายๆ
ร่างของทั้งคู่รับส่งกันเป็นจังหวะ เสียงส่วนเชื่อมกระทบกันมีให้ได้ยินอย่างแผ่วเบา
จะมีก็แต่เพียงเสียงครางผะแผ่วของคนตัวเล็ก เขาพยายามกลั้นเสียงครางเพราะคำที่บอกว่าไม่ใช่ห้องเก็บเสียงของคุณอา
คนปิดก็ปิดไป ส่วนคนแกล้งก็ยังสนุกที่เห็นคนเคลิ้มแต่ก็ยังมีความกังวลในแววตาบ้างบางครั้ง
"อ๊ะ อ๊ะ.. อา!! เบาๆสิ.. อื้อ!!"
"รักอามั้ย"
"ถามอะไรเนี่ยฮื่อ"
"รักอามั้ย ไม่ตอบอาจะทำให้กยุนร้องดังจนเพื่อนๆตื่นเลย"
"อ๊ะ.. อาไม่ทำหรอก"
":)"
"อา!!! อ๊ะ! อื้อ! โอเคๆ"
เขาลดแรงลงเพื่อรอคำตอบจากคนตัวเล็ก
"โอเคอะไรครับ อยากให้อาทำให้เพื่อนเราตื่นหรอ"
"อื้อ! ไม่ใช่นะ!"
"งั้น.."
"รักอา"
"อะไรนะครับ"
"รักอา!"
ชางกยุนตะโกนแต่ก็ยังอยู่ในระดับกระซิบอยู่ดี คำตอบนั้นทำเอาหัวใจคนฟังพองโต
เขาพลิกให้ชางกยุนขึ้นคร่อมบนตัวเขา เขากำลังจะถึงจุดนั้น แต่ก็ยังไม่อยากให้มันจบลง ชางกยุนน่ะ รับเขาได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น จะต่อรอบที่สองทีไรก็งอแงง่วงนอนจนเขาแทบจะลืมอารมณ์อย่างว่า ต้องมาโอ๋เด็กให้นอนเหมือนคุณพ่อ
"คุณอา.."
"ทำให้อาสิ อาอยากให้เราเป็นคนชนะ"
เขาพูดอย่างนั้นเพราะเขาเป็นคนเริ่มก่อน เขาไม่อยากให้ชางกยุนคิดว่าตัวเองเป็นคนโดนกระทำ ไม่อยากให้คนตัวเล็กคิดมากว่าตัวเองด้อยกว่า
"ทำให้อาแพ้เรา"
"..."
"ทำให้อาแพ้.. ทำให้อาแพ้แบบราบคาบเลยเด็กแสบ"
END
ส่งฟีดแบค ติ&ชม ได้ที่ #บันทึกจูเอ็ม ในทวิตค่ะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น