Fallinforyuu Nc

นายอุ้มร่างเล็กที่เมาไม่ได้สติในท่าเจ้าสาวลงจากรถและเข้าไปในบ้านของตัวเอง สุดท้ายก็ค่อยๆปล่อยน้ำหนาวลงบนเตียงนุ่ม "นายยยยย หนาวหนาวววว" เสียงยานคลานโวยวายขึ้นเมื่อจูฮอนผละร่างออก ความเย็นเข้าแทนที่ความอบอุ่นจากร่างกายของคนที่อุ้มมา ใบหน้างอแงคล้ายจะร้องไห้เรียกร้องให้นายต้องเข้าไปนอนลงบนเตียงเดียวกันและกระชับคนตัวเล็กไว้ในอ้อมกอด ไหนๆก็เป็นแฟนกันล้วนี่ กอดกันคงไม่ใช่เรื่องแปลกๆแล้วเนอะ "หนาวรักนาย หนาวรักนาย หนาวรักนายยย คิคิ" น้ำหนาวเอ่ยขึ้นเสียงใส หลังจากตื่นขึ้นก็เมาเละเหมือนเดิม น้ำหนาวพูดพร้อมพาตัวเองขึ้นมาคร่อมร่างหนาอย่างน่าหวาดเสียว นายหน้าซีดไปเมื่อสัมผัสได้ว่าก้นพีชของน้ำหนาวกำลังถูไถและกำลังจะปลุกน้องชายเขาให้ตื่นตัว น้ำหนาว.. นิ่งๆหน่อยสิ "นายก็รักหนาว นอนก่อนมั้ย หนาวเมามากเลย" นายพูดและใช้ฝ่ามือกดสะโพกบางไม่ให้ขยับไปมา  แต่ให้ตาย.. กดเอาไว้แบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องดีเลย "ไม่นอนนน หนาวจะเล่นกับนายยย" น้ำหนาวยิ้มตาหยีเหมือนเด็กๆได้เจอเพื่อนเล่นใหม่ อยากทึ้งหัวตัวเองแทบตายที่หัวดันไปเผลอคิดว่าตอนน้ำหนาว

จูฮอนกดริมฝีปากลงบนปากเล็ก เม้มปากบนและล่างไปช้าๆ กดนวดไปจนริมฝีปากปวดหนึบ เอมไม่ยอมเปิดปาก ทั้งคู่ปล่อยลมหายใจร้อนรดใบหน้ากันไปมา ดูเหมือนว่าเอมจะไม่ยอมเปิดปากง่ายๆ ฝ่ามือหนาสอดไปใต้เสื้อบาง นวดคลึงเอวบางและเลิกเสื้อขึ้นจนเห็นยอดอก จูฮอนลากลิ้นลงมาดูดดุนยอดอกสีหวาน ตวัดเรียวลิ้นจนตัวใต้ร่างเกร็งไปทั้งตัว "อ๊ะ จูฮอน.." มือนิ่มผลักไหล่ของจูฮอนออกเมื่อปลายลิ้นร้อนกำลังไล้วนอยู่บนแอ่งสะดือของเขา "เอม อย่าครางดิ" จูฮอนบอกเสียงต่ำ ดึงกางเกงของเอมและตัวเองออก ความใหญ่โตของจูฮอนทำเอาเอมต้องเบี่ยงหน้าหนี จูฮอนมองเอมที่นอนผวาไปทุกครั้งที่ไม่ว่าเขาจะแตะลงส่วนไหน เอมกลัวเกินกว่าที่จะทำแบบนั้นได้ จูฮอนค่อยๆประกบริมฝีปากลงไป ส่งเรียวลิ้นร้อนเข้าไปกวาดเอาความหวาน อ่อนโยนเท่าที่จะทำได้  เสียงจูบเฉอะแฉะดังขึ้นเรื่อยๆ คนเบื้องบนกระตุกเล็กเมื่อมือเล็กกำลังรูดรั้งแกนกายของเขาอยู่ ใบหน้าขึ้นสีของเอมทำเอาจูฮอนสติเลือน ปากแดงเจ่อนิดๆ แก้มขึ้นสี และตาที่มองมาที่จูฮอนหวานเยิ้มแบบนั้น  ขี้ยั่วจริงๆ.. "คือ..ย่าสอนเรามา.." คนตัวเล็กพูดเมื่

"งั้นขอเริ่มหาที่หน้าหนูเอมก่อนได้มั้ย" จูฮอนประคองใบหน้าน้อย ส่งสายตาสอดส่องไปทั่วใบหน้าที่แดงก่ำเพราะความเขิน ปลายจมูกค่อยๆไล้ไปตามกรอบหน้า สูดดมเอากลิ่นหอมเฉพาะตัวหนูเอมเข้าเต็มปอด เปิดปากส่งเรียวลิ้นไปสัมผัสกลีบปากล่างอย่างระมัดระวัง "อ๊ะ!" หนูเอมส่งเสียงร้องและทำท่าจะว่าลุก แต่จูฮอนล็อคขาที่คร่อมตัวเขาไว้แน่น หนูเอมเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความไม่กล้า พี่จูฮอนน่ากลัวว่าที่คิดไว้อีก พี่จูฮอนเหมือนหมาป่ากระหายเหยื่อเลย ดูสายตาที่พี่จูฮอนมองมาสิ  พี่จูฮอน หนูเอมไม่ใช่เหยื่อของพี่นะ.. "หนูเอมไม่อยากเล่นแล้วหรอ พี่ยังอยากเล่นอยู่เลย" จูฮอนถามชิดริมฝีปากเล็ก ฝ่ามือประคองท้ายทอยไม่ให้หลบหนีเรียวลิ้นร้อน "หนูเอมอยากเล่น ตะ แต่พี่จูฮอนไม่เห็นต้องน่ากลัวเลย.."  จูฮอนยิ้ม จูฮอนไม่ได้ทำอะไรน่ากลัวเลย หนูเอมต่างหากที่ยังไม่เคย จูฮอนเข้าไปดูดควานหาความหวานภายในโพรงปาก หยอกล้อกับเรียวลิ้นเล็ก หนูเอมหายใจหอบหนักจนบางครั้งเผลอส่งเสียงครางออกมา "อ๊า.. หนูเอมเจ็บนะ"  หนูเอมร้องเสียงหลงเมื่อจูฮอนสร้างรอยไว้ตรงต้นข